‘Fris luk é vis’… na een uitgebreid ontbijt en na het klaarmaken van onze picknick stapten we gezwind richting gerechtsgebouw. Daar kregen we uitleg van 2 advocates in assisenzaal. Enorm boeiend. We mochten ook enkele politierechtzaken mee volgen. En zeg maar, we waren behoorlijk onder de indruk. Ook het gebouw is indrukwekkend.
Ons maagje begon te knorren. Dichtbij in een site, konden we picknicken. Ondertussen was Frederik er al weer om ons naar de volgende activiteit te begeleiden. We zagen enorm uit naar het moskee bezoek, maar jammer genoeg waren de gebeden bezig en mochten we daar niet binnen. Maar de workshops met henna en de Turkse thee vielen enorm mee. De thee was zoet, zoet, zoet (mmm, alhoewel niet iedereen dat vond). We hadden een heel strak schema, dus moesten we ons haasten om in het Gravensteen te raken … Flink doorstappen dus.
Een verliefde ridder stond ons daar op te wachten. Oh, wat had hij verdriet, want hij vond zijn schat niet. Dappere jonkvrouwen en schildknapen als wij waren, snelden we natuurlijk onmiddellijk te hulp. Doordat wij doorheen het Gravensteen zo goed onze taak vervulden, werden wij allemaal tot ‘ridder’ of ‘ridster’ geslagen. En raar maar waar, na 800 jaar, vonden wij de schat. Echte gouden centen (met Winnie the Pooh op en chocolade in)!!!
We bezochten de moskee niet, maar de Turkse pizza vonden de meesten overheerlijk.
Dit was een hele vermoeiende, maar overheerlijke, fantastische, sublieme, leuke, aangename, interessante, boeiende, leerrijke dag. Vandaar, onze oogjes vielen bijna dicht terwijl we terug naar onze ‘Draecke’ wandelden. Dus doodcontent dat we daar een douchke konden nemen en zelfs zonder wiegen vielen we in slaap. En de juffen waren net ook bijna in slaap en toen … verrassing we kregen nog bezoek van onze directeuren en collega’s. En wij (leerkrachten) blij dat we konden vertellen hoe goed we het stellen.
Ondertussen staan er enkele nieuwe foto's in het foto-album bij het bericht van gisteren.
Groetjes!